Μ.ΠΕΜΠΤΗ
Πένθιμη μέρα
σιωπή θανατερή
τα μάτια δακρυσμένα
αγέλαστα τα χείλη
η θλίψη λυγίζει τα δέντρα
τρέμουν τα βουνά από οργή
ο άνεμος αφηνιάζει
μαύρες κουκίδες τα πουλιά
κλαίνε με αγωνία
τρύπιο το φάσμα του ουρανού
στάζει αντάρα και φωτιά
οι πληγές στάζουν δηλητήριο
και αίμα
πεθαίνει η αγάπη
στο παγωμένο χώμα
πεθαίνει το σώμα
τα χέρια ανάβουν κεριά
να φωτίσουν το δρόμο για τον Άδη
να φωτίσουν την ερημιά του κόσμου
......
Μια σταγόνα Θεού εκλιπαρούμε
να μας αγαπήσει
να ξαναγεννηθούμε...
~Άννα Γεωργαλή ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου