Πήρα όλες τις συλλαβές του κόσμου…
μονές και κτητικές…
και τις έκανα ευχές…
στο δικό σου στόμα.
Τις έφτιαξα…
επιθυμίες και ελπίδες…
πιο κοφτερές από τις λεπίδες
δάκρυ χαράς στα μάτια σου.
Πήρα συλλαβές…
να πλάσω αναστεναγμούς…
από αυτούς που ξυπνάνε τους Θεούς…
στον θρόνο τους / μούσκεμα.
Όσες και εάν πήρα
όσα και να έφτιαξα…
ήταν φτωχά και ανάξια…
στον έρωτα που ξυπνά….
δειλά, δειλά,
στα δικά σου μάτια.
(Dimitris Anemos)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου