Τίποτα... Ελένη Ταϊφυριανού.

 Τίποτα...

Πάνε μέρες που δεν θέλω να γράψω τίποτα...

Δεν ανοίγω την πόρτα του μυαλού σε καμία λέξη

που απορρέει από κείνο το συναίσθημα

που καπηλεύονται οι εραστές της σάρκας...

Πώς να εκφράσει ένα στόμα το σε "θέλω"

όταν ένα κορμί μπαίνει μπροστά και σφετερίζεται τη λέξη;

Πώς να ζωγραφίσει το βλέμμα ένα "μου λείπεις"

δίχως να προβάλλουν ανοιχτά δύο χέρια

και μία αγκαλιά να το διεκδικούν;

Πώς να εκφραστεί το "σε έχω ανάγκη σε χρειάζομαι"

δίχως να παραφραστεί και να ακουστεί ένα κρυφό υπονοούμενο;

Πάνε μέρες που δεν θέλω να γράψω τίποτα...

Αρνούμαι να σε κατατάξω

σε μία μυσταγωγία δίχως μύστη...

Σε μία ιεροτελεστία δίχως ιερό...

Σε μία συνουσία δίχως ουσία...

Όχι... δεν θέλω να γράψω τίποτα...

Πώς να ντυθώ το ρούχο μιας λέξης

που αλλοιώθηκε η έννοια της;

Με στενεύει

είναι πολύ προκλητικό

δεν μου αρέσει και το χρώμα,

γι'αυτό σου λέω...

Πάνε μέρες που δεν θέλω να γράψω τίποτα...

Ελένη Ταϊφυριανού.