ΓΥΜΝΑ ΔΕΝΤΡΑ
Οἱ φωνές μας ἀνυπόδητες περπατοῦσαν στὰ κλαδιὰ
τῶν γυμνῶν δέντρων τῆς ἄγονης χώρας.
Ἀντηχοῦν ἀκόμη στ’ αὐτιὰ τοῦ Θεοῦ
ἀπὸ τὸ σπασμένο τζάμι τῆς μνήμης
ἐπαναλαμβάνοντας τὴν ἐντολὴ ποὺ ἔλαβαν
ἀπὸ τὶς ἀνήλιαγες πηγὲς τοῦ Ὠκεανοῦ.
Διψοῦν γιὰ μιὰ στάλα βροχῆς
μονήρης ἀναζήτηση τῶν φύλλων
ποὺ ἔπεσαν στὸ κίτρινο χῶμα.
Κωνσταντῖνος Γεωργίου, Σὲ πρῶτο πληθυντικό, Ἰωλκός, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου