“Αφιέρωση”
Στην πιο ενδόμυχη αφιέρωση
κύλισε το ξεχασμένο δάκρυ
αναμνήσεων που ελλόχευαν
στην πιο κρυμμένη γωνιά
της ψυχής.
Αναπολώ τις στιγμές
που δύο μάτια ήταν ο κόσμος
όλος
σε χρόνο αμετάβλητο.
Μου λείπει!
εκείνο το βραδινό μπάνιο
με την φωτιά να σιγοκαίει
αβυσσαλέες αναπνοές.
Μου λείπει!
εκείνο το μάθημα βημάτων
στο τραγούδι που αγαπούσες
να μου σιγοτραγουδάς
αναζητώντας το ξημέρωμα .
Μου λείπουν!
όσα έταξες φιλώντας με
όσα πίστεψα κοιτώντας σε..
Έγιναν όλα
δυο γραμμές αφιέρωσης
στις σελίδες που είσαι απών..
Διολέτη Αναστασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου