Θαλασοκρατία
Μη με διώχνεις θάλασσα
απ τα θολά νερά σου.
Είμαι ψάρι, μη αμφίβιο
στους όρμους της καρδιάς σου
έξω από σένα χάνομαι
δεν αγγίζω το φεγγάρι
Μήτε τα μαγικά δρομάκια
του σαν τη δική σου χάρη
Άσε να τυλίγομαι μεσ' τους
λευκους αφρούς σου.
Αγκάλη μου το κύμα σου
κι ο γλάρος εραστής μου
Εκεί γεννιέται τ όνειρο
στο δάκρυ και στην μπόρα.
Ακούραστο σκαρί λικνίζομαι
με πάθος κάθε ώρα.
Αντριάνα Περικλέους Ονούφριου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου