Κομμάτι είμαι από σένα.
Είναι η νύχτα κομμάτι από σένα
στη μοίρα αφημένη από γέννα.
Στο φως γεννημένη του Μάρτη
κουκίδα στο παζλ ενός χάρτη.
Σε διαμελίζουν, σε κόβουν, σε ενώνουν.
Μια στο φως μια στο σκότος σε σπρώχνουν.
Προς τον ήλιο κοιτάς! Και το φως καρτεράς!
Είναι η νύχτα κομμάτι από σένα
που διψάει παράφορα για αίμα.
Μην τολμήσεις, σου λεν
να σηκώσεις κεφάλι Ελλάς...
Προς τον ήλιο, μη κοιτάς!!
Χαμηλά, σαν κι εμάς!
Κομμάτι είμαι κι εγώ από σένα
Κι είναι η νύχτα βαθιά και για μένα...
Στο φως γεννημένη ενός Μάρτη
κουκίδα στου κόσμου την άκρη...
Σοφία Τανακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου