ΩΣ ΕΔΩ !
Η τηλεόραση παίζει μόνη
Το ραδιόφωνο κι αυτό
Η κουζίνα ήσυχη στο πρωινό ημίφως
Ακούγεται σειρήνα ασθενοφόρου
Ακούγεται η ανάσα σου λίγο πριν η ώρα συρρικνωθεί
αμετάκλητα
Θέλω να κοιμηθώ
για τα επόμενα επαμφοτερίζοντα χρόνια
Αμίλητος ο καφές στο τραπέζι
Άρωμα μπουγάδας
και μια ντουζίνα παιδιά κατηφορίζουν προς το σχολείο
Θέλω να μην πάω για δουλειά
Θέλω να βάψω την ανία μου μπλε ρουά
Να ξεσκίσω τις κουρτίνες
Να μπει φως δροσερό και παφλάζον
Να κάμψω τον χρόνο θέλω
να λυγίσει την αδράνειά σου
να ψήσει καλύτερα τις φέτες ολικής
και να στύψει πιο δυνατά τα άγουρα συναισθήματα μου
Και μετά
σιωπή
σκόνη μετεωριζόμενη
έρωτας δαιδαλώδης
σκοτάδι πυρίμαχο
και μια ζωή
ανθεκτική στο ψέμα
που του αρέσει να υποδύεται την αλήθεια
Μα τί με νοιάζει πια;
Τα δέντρα δεν μιλάνε
Οι δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά
Η γλώσσα έγκλειστη στα τείχη του παραλόγου
Μην αναπνέεις
Μην μιλάς
Μην συγκινείσαι
Είσαι αόρατη
Είσαι απρόσβλητη από τη θλίψη
Αυτό εκεί δεν είναι δάκρυ
Η υγρασία της ατμόσφαιρας είναι
Μην καταδεχτείς να σε πούνε ευαίσθητη
Μην ομολογήσεις ήττες
Είσαι ανίκητη
Ως εδώ !
Ως εδώ!
Δεν περισσεύουν άλλα λόγια
Δεν περισσεύουν άλλες υπομονές
Δεν περισσεύουν οι άνθρωποι
Ως εδώ!
Ως εδώ!
Άσε με να κυλήσω πέτρα ασχημάτιστη
στο χάος
Κανέναν δεν ζήτησα να με σώσει
Πού είναι εκείνος ο βέβαιος πνιγμός μου
στην πλημμυρίδα του φωτός;
Αιώνες τον περιμένω
Πού είναι επιτέλους εκείνος ο εράσμιος πνιγμός...;
Φιλαρέτη Βυζαντίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου