Όχι, δεν μου στέρησα ακόμη την ελπίδα...
Όσο η θάλασσα ακόμη βρυχάται με τον άνεμο...
Όσο η βροχή ακόμα ευωδιάζει πάνω στο χώμα...
Όσο η γη, η πέτρα, το ξύλο, ακόμα μπορούν να πληγώνονται...
Όσο...
Όσο ακόμα θα συλλαβίζει η ψυχή μου τ' όνομά μου...
Ως τότε, ακόμη θα ελπίζω να σε βρω...
Αγγελική Ντέλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου