ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
Επιτέλους
και μια νύχτα γλυκιά
χωρίς εφιάλτες.
Ονειρεύτηκα πως ήμουν παιδί.
Ξύπνησα χαρούμενος
κοιτάζοντας το φεγγάρι
που κοιμόταν γαλήνιο
στο διπλανό μαξιλάρι.
(Καλό μήνα αγαπημένοι μου...Φθινόπωρο στο κατώφλι του σπιτιού μας...καλώς να ορίσει...μήπως γιατρέψει και επουλώσει τις πληγές ενός φιλάσθενου καλοκαιριού που κακοφόρμισαν!
Αλλά, έρχεται τ ' ολόγιομο φεγγάρι, που σέρνει στις ράχες του, την αύρα του έρωτα, της ποίησης, και του ονείρου, που αλλοίμονό μας, αν το θάψουμε και το καταχωνιάσουμε, στης ψυχούλας μας το σκοτεινό κι απόμερο υπόγειο!
Επιτέλους αγαπημένοι μου...
Άς έχουμε μια γλυκιά νύχτα απόψε, χωρίς εφιάλτες...
Άς ονειρευτούμε πως ήμασταν παιδιά, και τότε σίγουρα αύριο το πρωί, θα ξυπνήσουμε χαρούμενοι, με μια άλλη διάθεση, ατενίζοντας αργότερα στο διάβα της μέρας, εκεί κατά το λυκόφως, το λαμπερό φώς της στερνής πανσελήνου τούτου του καλοκαιριού, που δακρυσμένο μας αποχαιρετά, γιατί δεν πρόλαβε να κάνει πράξη τα όνειρά μας, και πόσο πολύ του στοίχισε...σας βεβαιώνω!
Όμως, παρόλα αυτά...
Έρχεται τούτο το φώς, με όλη την μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα, να νικήσει το σκοτάδι του κόσμου και το δικό μας!
Και που ξέρετε...
Ίσως αύριο, στο διπλανό μαξιλάρι σας, δείτε κι εσείς το φεγγάρι, να κοιμάται γαλήνιο πλάι σας!
Και το παραπάνω ποίημα, βρίσκεται στην τελευταία μου συλλογή...''Υψιπέτης Έρως'', που δειλά δειλά, ξεκίνησε το ταξίδι της στον κόσμο, και σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Θέλω με όλη μου την αγάπη να το αφιερώσω, στην κυρία Δήμητρα από το Μαρούσι -που μετά από καιρούς πολλούς, ανταλλάξαμε δυο ζεστές κουβέντες- και που πόσο με συγκίνησε όταν μου έγραψε σήμερα το απόγευμα...
'' Καλησπέρα Κυριάκο. Και ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα που το παιδάκι που ερχόταν στα Πίσια (το χωριό της μητέρας σου) τα καλοκαίρια, που είχε ένα βλέμμα ονειροπόλου, θα έγραφε τόσο ωραία και μάλιστα Ποίηση...''
Δεν ξέρω αν αυτό το βλέμμα του ονειροπόλου, διακρίνεται και στην φωτογραφία που αναρτώ, από ένα ταξίδι πρίν πολλά πολλά χρόνια στην Πάρο!
Αυτό που ξέρω και θέλω να σας το ορμηνέψω είναι...
Το όνειρο αγαπημένοι μου. Μην και χάσουμε το όνειρο...
Γιατί όπως αρέσκομαι να λέω...
''Μοναχά τα όνειρα μας απόμειναν πιά.
Μην τα σκοτώσουμε κι εκείνα!"
Σε ευχαριστώ κυρία Δήμητρα...
Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη και την ανοχή σας!
Σε ευχαριστώ ποίηση!).
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΟΣΑΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου