ΚΛΕΨΥΔΡΑ Φιλαρέτη Βυζαντίου

 ΚΛΕΨΥΔΡΑ

Δεν ήμουν ποτέ λιβάδι

Δεν ήμουν λουλούδι

μήτε ξερόχορτο

Μα ούτε και καπνός από τζάκι φιλήσυχο

Αναρωτιέμαι όμως αδιάκοπα

με τί μοιάζει αυτό το περίεργο

ακαθόριστο , λυπημένο σχήμα μου

Με τί ;

Γυμνή

με λίγη σκέψη σκορπισμένη στα χείλη μου

με λίγο υδροκυάνιο στα μάτια μου

ίσως και λίγη άμμο κινούμενη στα πόδια

ανέβαινα - θυμάμαι -μαύρα σκαλιά

μέσα στη σιωπή του χρόνου

Αγωνιζόμουν

να ξεγελάσω τον ίσκιο μου

να του ξεφύγω

Αδύνατον

Αν ,λοιπόν, δεν ήμουν τίποτε

από όλα ετούτα

τί στ' αλήθεια ήμουνα;

Βραχνό πηγάδι ;

Κάτοπτρο παραπλάνησης ;

Σειρήνα συναγερμού ;

Φρεσκοκομμένο θυμάρι ;

Σφαγμένο αρνί σε άχρονο βωμό;

Τί;

Επιτέλους τί ;

Ψηλαφώ το δέρμα μου

Απαλοί στίχοι με βελούδινη υφή

και το παραμιλητό εμπύρετου έρωτα

Το δέρμα μου ετούτα είναι

Μα εγώ;

Τί;;

Λάθη

Αστοχίες

Παράπονα

Απελπισίες

Χαρμολύπες

Μεταλλικές ευτυχίες

Ξύλινα όνειρα

Ω! Ναι !

Κλεψύδρα είμαι

γυάλινος δρόμος να βρίσκουν οι αγάπες μου

το δρόμο προς την Αχερουσία

Κλεψύδρα είμαι

γυάλινος δρόμος να βρίσκει το φως

η πεταλούδα ψυχή μου

πριν στο σκοτεινό της κουκούλι καεί ...

Φιλαρέτη Βυζαντίου