Σπανίζουν οι έρωτες οι αληθινοί.
Αυτοί που έλεγαν ως την τελευταία μου ανάσα κι αυτή για σένα θα ναι.
Πραμάτια κατάντησαν τα σώματα δίνοντας σάρκα απ την σάρκα τους πουλώντας τα για λίγη προσοχή για λίγα λόγια πασπαλισμένα με χρυσόσκονη.
Δε έμεινε τίποτα αγνό .
Μα ποιο πολύ η ψυχή που λερώνετε σ αυτό το παζάρεμα σ αυτό το αλισβερίσι που γίνετε χωρίς ίχνος ντροπής.. Και φαντάζουν οι όρκοι αληθινοί σ αυτόν που
τους πιστεύει.
Τόσα λόγια όσα τα αστέρια σε νυχτερινό ουρανό λάμπουν μα ξεχνούν πως σβήνουν στο πρώτο φως της μέρας.
Έτσι φανερώνονται και τα ψέματα.
Του ψεύτικου του έρωτα.
Κοκκινο τριανταφυλλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου