"ΑΠΟΣΤΑΣΗ"
Οι ώρες περνούν
Κι εσύ σιωπάς
Λείπεις απ' τις στιγμές μου
Μοιάζει ο χρόνος
να στοιβάζει λιθαράκι - λιθαράκι
την απόσταση
και να κάνει το δρόμο
αδιάβατο
Άγνωστες μοίρες
σε κρατούν μακρυά μου
Η αναμονή
σταματά την ανάσα
Η καρδιά
αυξάνει τους χτύπους
Οι ήχοι της μοναξιάς
κλειδώνουν το στόμα
Ξεχνώ να μιλώ
Μαθαίνω ν' αντέχω
Και διαλύομαι
σε χιλιάδες μικρά κομματάκια
Γλυστρώ στις χαραμάδες
κάτω απ' την πόρτα
και τρέχω
χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά
να σε ψάξω
Ανεμίζοντας τη λαχτάρα μου
στο σκοτάδι.
Σοφία Κοντογεώργου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου