Η λύπη…
Πού να καταλήξουμε, όλα μετεωρίζονται και σε κάνουν
να αμφιβάλεις- σε διαπερνά
το φως, πάντα άκαιρος είσαι
Σαλίγκαρος που έρπει χαμηλά,
στα φύλλα της μουριάς και στου απογεύματος την συστολή.
Χρεοκοπημένα αισθήματα, λίγο φυλάγεσαι τώρα,
Ό,τι ήταν πειθήνιο στα πάθη σου
Σκαρφάλωσε στον νου σου και τον κυριεύει.
Όσο την κουβεντιάζουμε την λύπη τόσο η ριμάδα γιγαντώνεται!
Στρατής Παρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου