Κρυμμένο απόψε ειν’ το φεγγάρι
βουβά στους ουρανούς δακρύζει
λες και ειπώθηκαν όλες οι λέξεις
μονάχα η καταχνιά να ψιθυρίζει.
Θαμπώνει η ανάσα μου στο τζάμι
βροντή την καρδιά μου αυλακώνει
πάνω στο γυαλί τρύπιες οι στάλες
τούτη η βροχή πάντα με πληγώνει.
Της μνήμης μου το σπίτι αδειανό
οι τέσσερεις ανέμοι να θερίζουν
οι πόρτες τα παράθυρα ανοιχτά
ό,τι απόμεινε όρθιο στροβιλίζουν
Λεωνίδας Οικονομίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου