«Γυναικὸς Πῦρ ἐστὶ Θάλαττα»
Φορούσε στο κορμί γαλάζια θάλασσα
και δύο γκρίζα κύματα στο βλέμμα
και ένας άνεμος τρελός μ’ αλμύρα έβρεχε
τα δυο τα χείλη της τα πετροκοραλένια.
Την είδα μ’ ανεμόεσσα την κόμη της
στον έρημο τον βράχο ν’ αγναντεύει
και την μελίρρυτη άκουσα φωνούλα της
όλα τα όντα του βυθού να τα μαγεύει.
Και όταν ήρθε η πανσέληνος και στάθηκε
στου ουρανού το ξέφωτο σκοτάδι
είδα να ντύνεται γοργόνας το απείκασμα
κι ουρά να γίνεται το θαλασσί μαγνάδι.
Κάνει βουτιά στα γαλανά βαθιά και χάνεται
μα πίσω της αφήνει φωταψία
μοιάζει με Πυρ που μια Γυνή το άναψε
βαφτίζοντας της Θάλασσας τα θεία.
Στέλλα Σουραφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου