ΒΕΡΑ
Χαρούμενα τα πρόσωπα
μέσα σε όνειρα λευκά
με βλέπουν στολισμένη
Έχω λουλούδια στα μαλλιά
κι ένα χαμόγελο πλατύ
ήρθανε δίπλα μου όλοι αυτοί
να μου ευχηθούν για τη ζωή
ανθόσπαρτη εσαεί
Όμως η βέρα μου στενεύει
κλείνει στο δάχτυλο σφιχτά
μου σταματάει το αίμα
Ήρθε η ώρα για να βγει
να ξεκλειδώσω την στιγμή
πριν γίνει η θηλιά μικρή
και πνίξει εμένα
Βάζω τον κόμπο στο συρτάρι
δίπλα στους άλλους
Μέχρι να έρθει το πρωί
που θα αρχίσω απ'την αρχή
να πλέκω εκείνο το σχοινί
σε κάθε κόμπο προσευχή
για να κρεμάσει τη ζωή
που είχα αφήσει για μια άλλη...
(Μαριάννα Παπαδημητρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου