«Έγχορδη Μνήμη…»
Πάνω στο πιάνο τις νότες πιάνω,
τις μουσικές χορδές σου αγγίζω
κι η σύνθεση που μου προκύπτει
σε κάτι οικείο με γυρίζει.
Κλείνω τα μάτια για να ακούσω
τον ψίθυρο απ’ τη φωνή σου.
Ήχος μπαλάντας ξεχασμένος,
οίστρος στα ώτα μου πλεγμένος.
Κρατάω ρυθμό νότα τη νότα…
όμοια αρρυθμία των σφυγμών μου
κι η μελωδία Σειρήνας κόρη
μια νουνεχής ρότα και πλώρη.
Και πριν εκπνεύσει όλη η μαγεία
και της γαλήνης τ’ όνειρο χάσω
νιώθω στα δάχτυλα ’κείνο το χάδι
μνήμης απαύγασμα… φαιό σκοτάδι
Στελλα Σουραφη !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου