Απομεσήμερο Γεωργαλή Άννα

 

Απομεσήμερο βροχερό

της Κυριακής
κι ονειρεύτηκα πως βρέθηκα ξανά
πίσω στην πατρίδα,
είδα ξανά τον πατέρα βρεγμένο στο κατώφλι
- θα'χουμε καλή σοδειά φέτος -
απ'την κουζίνα γύριζε η μάνα
με τον αχνιστό καφέ..
Βουλιάζει το σούρουπο
πήραν να κρυώνουν οι λέξεις μου
στον αναστεναγμό της ασυνείδητης μνήμης,
ότι απόμεινε στο σώμα
από καλοκαιρινές μέρες
που μύριζαν κρασί και μέλι
αυταπάτη στον ουρανίσκο μου,
μα σαν χαράξει το θλιμμένο βλέφαρο της αυγής
θα παραδοθώ στον άνεμο
να με οδηγήσει με βιάση
πάνω από συννεφιασμένες ανατολές
σε λυπημένα βασιλέματα
του πένθιμου χειμώνα
που μου κρατάει ανοιχτή την πόρτα.
Και φοβάμαι..
πόσο φοβάμαι μη ξεχάσω ότι μένει πίσω μου..

Άννα Γεωργαλή