Τα Χριστούγεννα του πρόσφυγαΚοντεύουν Χριστούγεννα
και ψάχνω κουράγιο να ζήσω
το θαύμα της Γέννησης σου, Χριστέ μου
στην Άγια φάτνη Σου
ικέτης να γονατίσω
θερμά να σε παρακαλέσω
τον αγιάτρευτο πόνο του ξεριζωμού
να μου γιατρέψεις,
να αφήσεις ακέραιες
τις μνήμες της νεανικής μου ψυχής
ως την ώρα του γυρισμού
Να αφήσεις τα βήματα της σκέψης
ανεμπόδιστα να ανιχνεύουν
τους δρόμους της Κερύνιας, της Μόρφου,
της Αμμόχωστου της λατρεμένης
Πλησιάζουν Χριστούγεννα
μα εγκλωβισμένη είναι η χαρά μου
οι γιορτινές φωτογραφίες
από το μπαούλο της λήθης,
χαρωπές ξαναβγαίνουν
το δέντρο της χαράς
ήταν στολισμένο με κορδέλες
κι αμέριμνα τραγούδια ειρήνης
χρωματισμένα ήταν τα όνειρα
στην παλέτα του ουράνιου τόξου
μελωμένο γευόμασταν Χριστόψωμο
η άδολη αθωότητα κυλούσε
το αέναο ροδάνι της ευτυχίας
Τώρα ένας ακόμα χρόνος,
κοντεύει να φύγει
δίσεκτες σκέψεις
με περικυκλώνουν
το μέλλον δισταχτικό στέκεται
στο κατώφλι των νέων εξελίξεων
Αχ να μπορούσα
να γυρίσω τον χρόνο πίσω
το σπίτι μου, στην γειτονιά μου
στα αθώα μου χρόνια
Αχ να μπορούσα
να γυρίσω τον χρόνο μπροστά
να βρουν την φωνή τους
οι βουβές καμπάνες
και να σημάνουν χαρούμενα
εμβατήρια επιστροφής
Και τότε, αληθινά
θα γεμίσει ευφροσύνη η ψυχή μου
και θα νοιώσει επιτέλους
τη πραγματική χαρά των Χριστουγέννων
Αδελαΐς Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου