ΠΡΑΓΜΆΤΩΣΗ Νίκη Κροκίδη

 

ΠΡΑΓΜΆΤΩΣΗ

Φιδοσερνόταν ακόμα τό πρωί..

Όι σκέψεις, σάν πουλιά

αποχαιρετούσαν τό κενό..

αγάλια αγάλια, μετρούσα τό χρόνο

μαρτυρικά.

Κι ήταν τούτο, ένα θαύμα,

που κυοφορούσε ή νύχτα..

Δεν ήταν διάνεμα

ούτε σκιά..

μόνο, ονείρου πραγμάτωση. ..

Χέρια πλέκονται σε χέρια...

μάτια, βυθίζονται σε μάτια...

Όλη ή άνοιξη σ ένα φιλί..

Κανένα μυστήριο πέρα απ'τό τώρα.

Καμιά προσπάθεια για τό άφθαστο..

για τ ανεκπλήρωτο..

Κανένα αναψηλαφισμα

μέσα στα βάθη τού σκοταδιού..

Ή ανάσα σου στήν ανάσα μου

ψιθύρισε μιαν άφθαστη ελπίδα..

_Αν έχεις ένα παραπεταμένο λουλούδι

να μου δώσεις,

θά τό βάλω στήν καρδιά μου...

_Αν, όμως έχει αγκάθια?

_Θα τό υποφέρω...

_Κραταμε τούτο τό φιλί

για πάντα στην καρδιά μας...

Δώρο αιώνιο και για τους δυο..

Σάν διανεμα χάθηκες...

σάν σκιά...

Πολεμώ να την πιάσω και να την κρατήσω,

μα μου ξεφεύγει..

σ'αγνωρα μέρη με σερνει..

Μες στην ηλιόφωτη ομίχλη

που τυλίγει τίς αργοκίνητες ώρες,

Τι απέραντη που ζωγραφίστηκε ή εικόνα σου..

πάνω στο γαλάζιο του ουρανού

μέσα στον κυματισμό τής θάλασσας..

Με ένα δάκρυ

κι ένα τραγούδι

θά σ'αγαπώ...!!!

Νίκη Κροκίδη