[Τα χέρια μου]
...και η φωνή μου έρχεται σε σένα
Ματώνει στους σπασμένους καθρέφτες
Χαρακώνει τα παραμορφωμένα πάθη.
...και το κλάμα μου ξεπλένει τα μάτια
Σκληρό σαν τα άδεια δωμάτια
Κοφτερό σαν τα σπασμένα γυαλιά.
...και τα χέρια μου... α! τα χέρια μου
πλοκάμια του φόβου
αθόρυβα σαν πόδια αράχνης
γκρι καπνό εναποθέτουν στα μαλλιά μου
σ εκείνες τις άγριες μπούκλες
που κυμάτιζαν με τον άνεμο της νεότητας
...και μένω μόνη μου
Μένω με τα πράγματα που χάθηκαν
στους χωμάτινους δρόμους
που είναι μνήμες προσώπων
Μένω μόνη μου και έρχομαι σε σένα
από τόπους μακρινούς
μπερδεμένη ανόητη έκπληκτη.
Έκπληκτη που σε κάθε αύριο
έβλεπα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο να μεγαλώνει.
Χρυσαυγή Τούμπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου