Έλα!
Έλα κι ας γκρεμίστηκαν πια όλοι οι δρόμοι ανάμεσα μας.
Κι ας είναι τα σκοτάδια ετούτης της γης στην πιο βαθιά τους ώρα.
Κι ας φοβάσαι.
Κι ας φοβάμαι κι εγώ.
Εσύ έλα!
Των γενναίων τα ξέπλεκα δάχτυλα
στην Αγάπη σα σμίξουν
νικούν και συντρίβουν τα σκοτάδια της γης.
Και οι δρόμοι
φωτιές σε αγρυπνία
ξεχύνονται ολόφλογες
απ’ της νύχτας τις στάχτες.
Έλα!
Έλα
Και το φεγγάρι απόψε
πληγωμένο χαμίνι
απαρηγόρητο κλαίει
σκυφτό
σε μιαν άκρη στ’ ουρανού μου το απέραντο χάος
αλέθοντας της ψυχής μου τα σκέλια σε πέτρινους μύλους.
Έλα!
Τις πληγές και τα δάκρυα
η Αγάπη γιατρεύει
και μ’ ατσάλι και σίδερο
τις ψυχές που δεν λύθηκαν
τις λαξεύει στο αμόνι
για να γίνουν αιώνιες.
Για να ζήσουν μαζί ως την άκρη του απείρου.
Έλα!
Έλα
Κι ακράτητα δάκρυα
στων ματιών μου τα σύνορα
γυρεύουν γεφύρια
για να ‘ρθεις κοντά μου.
Για να ‘ρθω αν θέλεις
εγώ να σε βρω…
Έλα!
Και τα γκρεμισμένα γεφύρια
φοράνε φτερά
στης Αγάπης το πέρασμα
και θεμέλια κρεμάνε
ακλόνητα
στου Θεού τους ουράνιους κρίκους.
Έλα!
Έλα
Μα αν δεν μπορείς αλήθεια να ‘ναι σαν θα ‘ρθεις
Έλα!
Έλα κι ας γκρεμίστηκαν πια όλοι οι δρόμοι ανάμεσα μας.
Κι ας είναι τα σκοτάδια ετούτης της γης στην πιο βαθιά τους ώρα.
Κι ας φοβάσαι.
Κι ας φοβάμαι κι εγώ.
Εσύ έλα!
Των γενναίων τα ξέπλεκα δάχτυλα
στην Αγάπη σα σμίξουν
νικούν και συντρίβουν τα σκοτάδια της γης.
Και οι δρόμοι
φωτιές σε αγρυπνία
ξεχύνονται ολόφλογες
απ’ της νύχτας τις στάχτες.
Έλα!
Έλα
Και το φεγγάρι απόψε
πληγωμένο χαμίνι
απαρηγόρητο κλαίει
σκυφτό
σε μιαν άκρη στ’ ουρανού μου το απέραντο χάος
αλέθοντας της ψυχής μου τα σκέλια σε πέτρινους μύλους.
Έλα!
Τις πληγές και τα δάκρυα
η Αγάπη γιατρεύει
και μ’ ατσάλι και σίδερο
τις ψυχές που δεν λύθηκαν
τις λαξεύει στο αμόνι
για να γίνουν αιώνιες.
Για να ζήσουν μαζί ως την άκρη του απείρου.
Έλα!
Έλα
Κι ακράτητα δάκρυα
στων ματιών μου τα σύνορα
γυρεύουν γεφύρια
για να ‘ρθεις κοντά μου.
Για να ‘ρθω αν θέλεις
εγώ να σε βρω…
Έλα!
Και τα γκρεμισμένα γεφύρια
φοράνε φτερά
στης Αγάπης το πέρασμα
και θεμέλια κρεμάνε
ακλόνητα
στου Θεού τους ουράνιους κρίκους.
Έλα!
Έλα
Μα αν δεν μπορείς αλήθεια να ‘ναι σαν θα ‘ρθεις
ελα
κι ας είσαι σ’ όνειρο.
Κι ας είναι μια μικρή στιγμή μονάχα.
Ίσα που να σε δω όπως σ’ αγάπησα.
Που τόσο σ’ αγάπησα.
Αχ πόσο σ’ αγάπησα.
και τώρα δεν είσαι…
Έλα …
Kioulachoglou Georgia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου