ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ;
Πεινάσαμε ή ξαγρυπνήσαμε μαζί ;
Περπάτησες ποτέ με τα δικά μου παπούτσια ;
Βάλαμε κι οι δυο μαζί τα ψιλά μας
επάνω στο τραπέζι,
να εξαγοράσουμε το πεπρωμένο μας ;;
Διαπραγματεύτηκες μαζί μου με τον θάνατο,
μαζεύοντας ανεμώνες στους βράχους,
χωρίς να το θυμάσαι ;;
Διάβασες, έστω μια φράση μικρή,
από την βίβλο του τρόμου μου ;
Μέτρησες εξήντα φορές το μηδέν
να συμπληρώσεις ένα λεπτό ;
Ήπιες απ΄το ποτήρι μου
αναμασώντας την γέννα σου,
ή μην ξεκούκισες στα χείλη του
τις δέκα εντολές σου ;
Σου τρύπησε ο φόβος τα κόκκαλα,
την ώρα που γέλαγες πλατιά,
για να πιαστούνε οι άλλοι ;
Φίλησες χέρι ανθρώπινο
που σου είπε καλημέρα ;
Ένιωσες τα σπλάχνα σου να ξεριζώνονται
σ΄ ένα πικρό αντίο ;
Μύρισες τους λεμονανθούς,
που απόμειναν να σπαρταρούν,
στο παγερό τσιμέντο ;;;
Άκουσες κι εσύ, τον κρότο της απόρριψης
να τον τυλίγουν στις φασκιές σου ;;
Σου κλείσαν όλη την ζωή
σε μια βαλίτσα μόνο ;;
Είδες ποτέ το αίμα σου,
σ΄ ένα σεντόνι στ΄ άπλυτα,
ίδιο με όλα τ΄ άλλα ;;;
Και τέλος,
ξέρεις πόσα είναι τ΄άστρα τ΄ουρανού ;;
Όχι ;;
Λυπάμαι........δεν σε ξέρω.....
Βίκυ Τσιμπιρλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου