"Άτιτλο"
Τις νύχτες μου, εγώ, τις ξόδευα
κοιτώντας
Τα Φεγγάρια Σου,
νανούρισμα γλυκό
γινόμουν,
να μπορείς να κοιμηθείς, να ονειρευτείς ...
Εγω που ξύπναγα
Στο Φώς Της Ανατολής Σου
και άφηνα τον Ήλιο σου
τα πρωϊνά μου , να ζεστάνει ...
Αγάπη μου,
εγώ που πέθαινα,
κάθε στιγμή που έφευγες,
και έτρεχα
ξοπίσω σου, σώμα νεκρό,
να κλέψω οξυγόνο
απ`τον αέρα που αναπνέεις ...
Για εσένα αγάπη μου,
εγώ,
Διάττοντας Αστέρας,
πάντοτε να χάνομαι
μέσα στο Άπειρο σου ...
Μαρία Νάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου