Σουρούπωνε.
Μα για την Αριάδνη ο χρόνος είχε σταματήσει καθώς γέμιζε τη μία κόλλα χαρτί μετά την άλλη.
Λόγια καρδιάς μα κι αλήθειας συνάμα.
"Φασόν άνθρωποι. ...
Φασόν συναισθήματα. ...
Φασόν έρωτες ....
λόγια Φασόν....!!
Μα εγώ ποτέ. ποτέ δεν αγάπησα το Φασόν. ..
Εγώ αγάπησα τον ουρανό. ..
τη θάλασσα. ..τα χρώματα. ...
Εκείνον. ..!
Άλλο αν....... αν........"
Άφησε στην άκρη το μολύβι, άναψε τσιγάρο,
φύσηξε δυνατά τον καπνό σχηματίζοντας δαχτυλίδια.
Δύο τρεις ρουφηξιές και ύστερα το πάτησε με δύναμη στο τασάκι να σβήσει.
Με αργά βήματα πλησίασε τη θάλασσα. ..
έβγαλε από την τσέπη της μια φωτογραφία. ...
την έφερε στα χείλη της.....
ξανά κοίταξε αυτά που είχε γράψει....και.....
"η φωτιά ας σβήσει με φωτά" σκέφτηκε.
Μια φλογίτσα μόνο απ τον αναπτήρα. ...
και η φωτογραφία και τα χαρτιά άρχισαν να καίγονται λίγο λίγο.
Με μια απότομη κίνηση τα πέταξε στο νερό
και είδε τα αποκαΐδια να βουλιάζουν και να χάνονται.
Χαμογέλασε.
Σήκωσε τα μάτια ψηλά και παρατήρησε για αρκετή ώρα τα χρώματα του δειλινού.
"Είμαι η Αριάδνη. .."
σκέφτηκε.
"Κάπου λάθεψα στον μίτο και μπλέχτηκα σ έναν λαβύρινθο που μοιάζε να μην έχει τέλος. ...
μα είμαι εδώ. ....
είμαι ακόμα εδω".
Έμεινε για ώρα βυθισμένη στις σκέψεις της.
Μόνο σαν γύρισε την πλάτη να φύγει
ανεπαίσθητα άρχισε να μουρμουρίζει το αγαπημένο της τραγούδι:
"φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι. ....."
Σμαραγδη Μητροπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου