ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Δεν ήσουν δίπλα μου,
όταν έγερνα και άπλωνα στο μαξιλάρι έννοιες,
σκέψεις,
φόβους,
επιθυμίες.
Δεν ήσουν εκεί όταν μάθαινα
πως η ζωή μου χαμογελούσε,
και εγώ σε αναζητούσα με το βλέμμα,
σε αναζητούσα
με τις σκέψεις,
σε φώναζα μέσα στις σιωπές,
να δω τον μορφασμό
της δική σου επιβεβαίωσης.
Δεν ήσουν εκεί,
καθώς η συγκίνηση
πλημμύριζε τα μάτια μου,
στη θέα δύο ανθρώπων που ωρίμασαν μαζί
και δεν έπαψαν να κρατούν
το χέρι ο ένας του άλλου
με αστείρευτη τρυφερότητα.
Δεν ήσουν εκεί,
όταν τα άσχημα ερχόντουσαν με ορμή.
Κυκλώνες που συνέπαιρναν την ύπαρξή μου.
Μετράω την απουσία, όχι στα χέρια,
μα στους φθόγγους που μου φτιάχνει η μοναξιά.
Μετρώ και εσένα στο νου μου,
όχι με αναμνήσεις,
μα με τις ελλείψεις
που κρέμονται απ’ το ταβάνι
που στάζει υγρασία
πάνω στο ξεχασμένο μου χαμόγελο.
Βάγια Μπαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου